Μάιστερζανγκ ή Μάιστεργκεζανγκ

(Meistersang ή Meistergesang). Ποιητική και μουσική μορφή τέχνης που διαδέχτηκε στη Γερμανία το Μίνεζανγκ (Minnesang) και, αντίθετα με αυτό, καλλιεργήθηκε σχεδόν αποκλειστικά από επαγγελματίες αστούς. Χαρακτηριζόμενο από την προβολή του διδακτικού στοιχείου, το Μ. διδασκόταν και μεταβιβαζόταν στους μεταγενέστερους από κατάλληλες σχολές τραγουδιού (Singschulen) που ακολουθούσαν ένα σύστημα αυστηρών κανόνων (Tabulatur). Η πρώτη από τις σχολές αυτές εμφανίστηκε πιθανώς στο Μάιντς τον 14ο αι. Αργότερα, η επίδραση του Μ. εξαπλώθηκε προς τα Α και προς τα Δ με μοναδική εξαίρεση τη βόρεια Γερμανία. Περίφημες υπήρξαν οι σχολές της Νυρεμβέργης, του Στρασβούργου και του Βορμς. Το M., που παρουσίασε επίσης και μια μεγάλη θεατρική παραγωγή, υπέστη μερικές μεταρρυθμίσεις (Χανς Φολτς, Χανς Ζαξ και Μέτσγκερ). Ωστόσο, ύστερα από μια περίοδο μεγάλης λαμπρότητας, μεταξύ 16ου και 17ου αι., παράκμασε γρήγορα, για να περιοριστεί τελικά σε λίγους κλειστούς ομίλους. Η τελευταία σχολή του Μ. έκλεισε στο Μέμινγκεν το 1875. Αν οι αρχές αυτής της φιλολογικής και μουσικής κίνησης ανάγονται στην παράδοση, η περιγραφή που χρησιμοποίησε ο Βάγκνερ στους Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης εμφανίζεται ρεαλιστική και ακριβής.